Koffie

Wie dagenlang achter elkaar met Sander in één ruimte zit, gaat raar gedrag vertonen. Dat merk ik aan allerlei dingen. Neem nou onze compagnon Sjoerd. Die begint zich zomaar ineens druk te maken over zijn gezichtsbeharing. Daar heeft hij nu een hydraterende gel met vitamine E voor, die het driedagenbaardje een beetje op gang helpt. Heeft 'ie dan van Sander gehoord. Hartstikke lekker.

Sander doet boodschappen voor de lunch op kantoor. Iedere ochtend fietst hij daarvoor langs de Lidl. Vaste prik zijn de anekdotes bij binnenkomst op kantoor over de avonturen die hij net daarvoor beleefd heeft. Dat hij bijna was aangereden door een oud vrouwtje met een rollator. Hoe hij een keer vijfkwartier heeft staan wachten tot er ein-de-lijk iemand achter de kassa ging zitten. Dat er een bak Zeeuwse mosselen in het chipsvak lag. Je kent het wel.

Dit soort verhalen veranderen een mens. Ik wil me nu ook ergens druk over kunnen maken. Daarom heb ik besloten de focus te leggen op de koffie. Rick de koffiemeester. Sjoerd en ik hebben gelijk samen een luxe espressoapparaat gekocht. Zo eentje waarbij je zelf de temperatuur en de hoeveelheid water mag bepalen. Dat moet die jongens toch wel lukken, hoor ik jullie denken.

Alles begint bij de juiste bonen. Dat vertellen ze er in de winkel niet bij. We kochten koffiebonen van Douwe Egberts. Maar toen we het apparaat in ons kantoor installeerden kwamen we erachter dat de bonen nog gemalen moesten worden. Ons apparaat deed dat niet. Via mijn schoonouders kreeg ik een handmatige bonenmaler in bezit. Zo eentje die je oma vroeger ook had. Sander bedacht dat het leuk was om dat ding aan de muur op te hangen.

Maar dat gaat lastig met vier schroefjes in een dunne gipsmuur. Al na drie keer stevig malen kletterde de bonenmaler van de muur af. En dan moet je, voor iemand die zich druk maakt over de koffie, niet in paniek raken. Je moet improviseren. Dus stuurde ik Sander de volgende ochtend op pad om gemalen bonen van de Lidl te kopen. Wat blijkt: bonen van de Lidl zijn niet te zuipen. Wat een meuk is dat.

Vervolgens kwam iemand op het idee om de koffiemolen met kit aan de muur te plakken. Als koffiemeester stemde ik daarmee in en zodoende was onze bonenmaler ineens terug van weggeweest. Bij de Albert Heijn koop je al voor 6 euro een zakje koffiebonen van een halve kilo. Met extra donkere branding en de beste Arabica en Robusta bonen. Want dat vindt Sjoerd zo lekker, dat Robusta.

Mijn schoonvader vertelde dat je met onze bonenmaler zelf de grofheid van de maling in kunt stellen door te draaien aan een schroef. Een te fijne maling zorgt voor verbrande bonen, een te grove maling voor een slappe bak. Laat ik het zo zeggen: we hebben inmiddels beide varianten geproefd en er ligt meer gemalen Arabica/Robusta koffiebonen op de vloer dan dat er daadwerkelijk in het apparaat zit. Volgende week gaat deze koffiemeester op pad voor een Senseo.

Rick