Vrijheid

Vrijheid. Het maakt dat wij op 4 mei samen stil zijn en de dag erna als één volk feestvieren. Vrijheid is sterk en tegelijkertijd ook breekbaar. Vrijheid reflecteert het 'wij-gevoel', maar soms zijn die acht letters genoeg om een immense kloof te slaan. Afgelopen woensdag was dit het geval. Het geweer was voor korte tijd sterker dan de pen.

Als iemand die geboren is na 1945 weet ik niet beter dan dat ik kan gaan en staan waar ik wil. Vrijheid heet dat. Een begrip dat er voor zorgt dat ik vroeger zonder angst op mijn fietsje kon stappen, dat ik als puber weleens dingen heb geroepen die niet door de beugel konden en er tegenwoordig voor zorgt dat ik kan schrijven wat ik wil. Ik zie het als een privilege; een goedrecht waar miljoenen mensen naar verlangen.

Woensdag om 11:57 kwam volgens sommigen onze vrijheid in het gedrang. Drie extremisten pretendeerden toen het recht te hebben 12 onschuldige mensen in koele bloede te vermoorden. De rest is geschiedenis.

Net als de halve wereld volgde ook ik via een liveblog alle updates. Ook ik drukte niet op het knopje play, omdat ik weigerde te zien hoe iemand werd doodgeschoten. Ook ik vroeg mij af of mijn leven vanaf nu anders zou zijn. Ik besloot voor mezelf dat het antwoord hierop nee is. Nee, ik ga zo'n laffe daad geen kracht bijzetten door zelf angstig te worden. De enige aanslag die dat bij mij voor elkaar heeft gekregen is 9/11. Elke keer als ik een vliegtuig instap, denk ik daar namelijk over na. En ondanks dat ik het niet wil, houd ik mijn bebaarde medepassagier toch extra in de gaten. Dat is angst. Geen doodsangst, maar wel een onguur gevoel waar je zelf geen controle over hebt. Een gevoel dat ervoor zorgt dat je met andere ogen naar onschuldige mensen kijkt.

Dus nee. Net als na Londen, Madrid, Utøya en Alphen gaat voor mij het leven door. En ja, het eerstvolgende metro-ritje kijk ik een keertje extra om mij heen. Ja, ik loop misschien net wat sneller over straat. Ja, ik let onbewust wat beter op mijn woorden. Maar is dat angst? Is dat zwichten voor terrorisme? Ik denk het niet. Woensdag werd onze oplettendheid verscherpt, maar onze vrijheid is gelijk gebleven.

Zolang er hoop is, maakt kwaad namelijk geen kans. Genade is immers koning en vrijheid zijn meester.

Sander