Met BlaBlaCar naar Luik

Spontane tripjes zijn vaak het leukst. Dus toen BlaBlaCar ons uitnodigde om hun concept te testen, wisten we wat ons te doen stond. Een rit richting het prachtige - uhm - Luik werd geboekt en een paar dagen later zaten Björn en ik in de auto naar België.

Hoe werkt BlaBlaCar

Simpel gezegd is BlaBlaCar een soort Marktplaats voor vervoer. Stel jij gaat binnenkort naar Parijs toe en hebt in de auto nog ruimte voor twee passagiers, dan plaats je een rit op de website. Mensen kunnen deze rit boeken en met jou meerijden richting de Franse hoofdstad. Zo verdient de bestuurder (een deel van) de benzinekosten terug en is het voor de mede-reizigers een voordelige manier van vervoer.

Op naar Luik

Inschrijven bij BlaBlaCar is zo gebeurd. Maak een profiel aan of connect met Facebook, verifieer jouw telefoonnummer en je kunt beginnen met het boeken of plaatsen van een rit. Wij wilden graag naar 'het buitenland toe' en niet te ver rijden, dus vandaar dat Björn en ik kozen voor Luik. Na even zoeken boekten we een rit die langs Utrecht kwam en op een chille tijd vertrok. Niet veel later kreeg ik een whatsappje van Derk. Waar die ons het beste kon oppikken? We appten wat over en weer en na een paar minuten was alles geregeld.

Op de zaterdagmorgen van vertrek meeten we met Derk vlakbij Utrecht Centraal. Toegegeven: dat is ergens wel een beetje spannend. Je hebt namelijk geen idee bij wie je in de auto stapt, hoe hij rijdt en het belangrijkst; of zo'n eerste rit bevalt. Gelukkig blijkt al snel dat wij met z'n drieën op een lijn zitten. Er wordt geouwehoerd over van alles en nog wat. Over het weer. Over drank. Over vrouwen. En over hoe verschrikkelijk Luik schijnt te zijn. Onze interesse is gewekt. Eerlijkheid gebied mij ook wel te zeggen dat we ons van te voren 0.0 hebben ingelezen over de Belgische stad. Dat belooft wat!

De tijd vliegt voorbij en binnen no-time rijden we het prachtige Luik binnen. Het gehavende asfalt, de vervuilde huizen en grimmige sfeer, Derk heeft zeker niet gelogen. De stad blijkt nog vertyfter te zijn dan gedacht. Derk zet ons af in het centrum en ik geef hem de code die ik per SMS heb ontvangen. Wanneer hij deze invoert, weet BlaBlaCar dat de rit goed is verlopen en stort de organisatie het geld. Best ingenieus.

Het Belgische zonnetje wilde ook maar niet echt doorkomen...

19 uur in Luik

Wat doe je bij aankomst in een vrij depressieve stad waar uit ellende op elke hoek van de straat zo'n 4 cafés zijn geplaatst? Juist, je bestelt een lekker pintje en zoekt uit wat er te doen is. Dat blijkt vrij weinig. Van meerdere mensen krijgen we te horen dat 'de jonge garde' 's avonds in Le Cartier te vinden is. Een wijkje met alleen maar kroegen, barren en een soort krochten die door moeten gaan als nachtclubs, maar qua verlichting meer weghebben van een bontgekleurde Turkse groenteboer. Oh, en dat we vooral aan de centrumkant van de rivier moeten blijven. Het andere gedeelte van de stad is naar verluid nog vele malen armoediger en barst van de junks. Ook interessant, maar de dood vinden in een Belgisch crackhuis staat niet op de planning voor dit weekend.

Een paar tips voor wie ooit een citytrip Luik boekt:

Ga niet. Je ziet hem vast al aankomen. De beste tip die ik je kan geven is in eerste instantie niet naar Luik gaan. Rijd door naar Antwerpen, Gent of praktisch elke stad in België. Bedankt mij later maar.

Pak een borrel. Luik is lelijk, maar de Bourgondische mentaliteit heerst overal. Dat maakt de stad best wel gezellig. Overal is horeca te vinden en om 10:00 in de morgen ontkurkt men de eerste wijnfles. Doe hier vooral aan mee. Zo proefde ik op zondagmorgen het halve assortiment van Leffe. Yolo.

Broodje pastrami. Voor een huge sandwich schuif je aan bij Cafe Internatzionale Liège. Anders dan de naam doet vermoeden, is deze zaak een knus ingericht pand waar je erg lekkere broodjes pastrami bestelt. Wel redelijk aan de prijs, maar je hoeft de rest van de middag niet meer te eten. En dat is wat als ik dat zeg 😉

Le Pot au Lait. De vetste bar in Luik is zonder twijfel Le Pot au Lait. Grote kans dat je een koortslip oploopt door de ranzige glazen, iemand op je valt tijdens het stagediven of jij je nek breekt over een barkruk, maar dat is het waard. Deze plek ademt zoveel rock 'n roll dat zelfs de minst grote liefhebber hier zijn hart gegarandeerd verliest.

De tofste bar van Luik: Le Pot au Lait

Maastricht here we come

Na een paar uurtjes stappen in Le Cartier, vier keer uit mijn mini eenpersoonsbed vallen en flink ontbijten in het hotel, is het tijd om op het terras de plannen voor zondag door te nemen. Het is pas 9:50. En het regent. Plots krijg ik een automatisch bericht dat onze rit van vanavond is gecanceld. Iets waar je bang voor bent, maar niet verwacht dat het daadwerkelijk gebeurt. Er blijkt die zondag niemand meer langs Luik te komen, dus onze enige optie is om de trein te pakken naar Maastricht. Geen straf, maar echt handig is het niet. Zeker wanneer je slecht 24 uur op pad bent.

Wij dus in de trein richting Nederland. En natuurlijk kan ook dit niet zonder slag of stoot gaan. De machinist wijst ons naar de verkeerde trein en voor we het weten gaan we richting de Franse en niet de Nederlandse grens... Gelukkig schiet een zeer behulpzame conducteur ons te hulp en belanden we zo'n 1.5 uur later alsnog in het juiste treinstel. Vrij gesloopt komen we aan op station Maastricht, lopen de eerste fatsoenlijk ogende kroeg in, bestellen een lading food en wachten geduldig op onze rit. Klaar mee.

Tsja, wat moet je hier nu over zeggen?

Weer naar huis

Naast de McDonalds in een Maastrichtse volkswijk staat bestuurder Anton op ons te wachten. Anton is anders dan Derk. Hij houdt namelijk niet zo van praten. En dat is op zijn zachts gezegd nogal ongemakkelijk wanneer je bijna 2 uur bij iemand in de auto zit. Na een hoi en hoe gaat het vindt Anton het wel weer mooi geweest voor die dag en concentreert zich netjes op de weg. Björn besluit al snel een boekje open te slaan en ik, ik ben altijd wagenziek, dus staar naar buiten. Met de radio (te) zachtjes op de achtergrond zie ik het Nederlands landschap aan mij voorbij flitsen. Ook weleens mooi.

Na een rit die aanvoelt als een hele werkdag dropt Anton ons op de plek waar het allemaal begon: Utrecht Centraal. In veel te volle trein begeef ik mij weer richting Barneveld om daar uitgeput op bed te ploffen na een anders, maar zeker supertof weekend. Zo'n tripje doet een mens goed. Ook al is het naar Luik.

Een beetje kleur zijn ze in Luik niet vies van.

Conclusie

Jullie vragen je nu natuurlijk allemaal af wat ik van het concept BlaBlaCar vind. Lastig, want ik denk dat wij net pech hadden met een afgezegde rit én een ongemakkelijke terugreis. Het is in mijn ogen vooral een handige manier van reizen wanneer je naar een grote stad gaat. Parijs, Berlijn, Antwerpen, daar rijden tientallen ritten per dag heen en andersom. Zo hoef je niet bang te zijn dat je niet meer thuiskomt.

Als je naar een kleinere stad gaat én de bestuurder cancelt zijn rit, dan heb je in sommige gevallen een probleem. Uiteindelijk is er (bijna) altijd wel een oplossing, maar het zoeken van vervoer is niet iets waar je mee bezig wilt zijn tijdens jouw weekendje weg. Buiten dat om vind ik BlaBlaCar zeker een erg leuke manier van reizen. Je komt in contact met nieuwe mensen en krijgt zo tips die je niet op internet vindt. Daarnaast is het ook nog eens redelijk groen om met zijn alle een auto te delen. Ook wil ik even melden dat wij ons absoluut geen moment onveilig hebben gevoeld. BlaBlaCar checkt alle gegevens van de bestuurder en bij de suggestie van onbetrouwbaarheid of slechte reviews, wordt diegene uit het systeem geknikkerd. Wel zo prettig wanneer je bij een wildvreemde op de achterbank zit.

Of ik nog een keer op pad ga? Ik denk er zeker over na, maar dan wel naar een stad van formaat. Want even helemaal nergens aan denken, dat is toch wel een van de lekkerste aspecten van op vakantie zijn.

Sander

PS: dit is een samenwerking tussen BlaBlaCar en Dudes & Dont's. En dat is natuurlijk niet van invloed geweest op de review 😉